De oude man rilde, de kachel trok het niet al te best met -10 graden en hij was al dagen niet buiten geweest om hout uit de schuur te halen. Hij bespeurde dat het sowieso al een tijd geleden was dat hij erop uit was geweest. Met weemoed dacht hij terug aan de tijd dat zijn vrouw nog leefde en zij er samen nog wel op uittrokken, al was het op het laatst alleen nog maar om het dorp in te lopen om de dagelijkse boodschappen te halen. Hij pakte de verfrommelde krant van het tafeltje naast zijn rookstoel en bladerde hem gedachteloos door. “Mijn concentratie is ook niet meer wat het geweest is”, bromde hij zachtjes voor zich uit. Toch viel zijn oog op de plaatjes met Kerstbomen, marktjes en mensen die volgepakt met cadeautjes door winkelcentra liepen. Hoe fijn zou het zijn om dat ook nog eens te doen, bedacht hij zich, maar tegelijkertijd zakte de moed hem al weer in de schoenen. Ver in de gang hoorde hij iemand op de deur kloppen. Schuifelend liep hij door de ijskoude gang en probeerde de klemmende deur open te trekken. Na drie pogingen lukte het eindelijk en hij verontschuldigde zich bij de jonge vrouw die voor de deur stond: “Die deur klemt al jaren mevrouwtje, ik kom er niet meer aan toe om daar naar te kijken”.
“Niet erg hoor meneer, ik hoefde heus niet zo lang te wachten! Ik ben van de Dorpsraad Ugchelen en breng brochures rond over Noaberschap, zeg maar een vorm van burenhulp. We willen inzicht krijgen welke mensen in Ugchelen hulp zouden kunnen gebruiken en welke mensen hulp willen aanbieden. Als we dat weten kunnen we dat bij elkaar brengen. Wilt u de brochure eens lezen?”
Zo vlak voor Kerst 2015 kijken we terug op een jaar waarin we vanuit de Dorpsraad aandacht hebben gegeven aan het fenomeen Samen Sterk, een moderne versie van Noaberschap om de sociale samenhang in Ugchelen te verbeteren. Bij het huis-aan-huis rondbrengen van de brochures hoorden we van veel inwoners dat er al veel gedaan wordt aan burenhulp: “Ik woon in een heerlijk buurtje meneer!” De Dorpsraad is daar erg tevreden over, maar constateert dat dit nog niet voor iedereen werkt. We worden ook benaderd door mensen die best wat hulp kunnen gebruiken. En gelukkig zijn er ook veel Ugchelenaren die mede-inwoners willen helpen.
Voor 2016 is de ambitie om deze vraag en het grote aanbod (veel sociaal bewogen mensen in Ugchelen!) samen te brengen, zodat we kunnen zeggen: Ugchelen is een sociaal dorp, de inwoners hebben oog voor elkaar en doen het samen.
“Alleen en nog steeds rillend van de kou las de oude man op Kerstavond de brochure door van de aardige mevrouw die vanmiddag aan de deur was. Ergens sprak het hem wel aan, maar iets weerhield hem er toch ook van om het antwoordformuliertje in te vullen. Gedoe, weer nieuwe mensen leren kennen, ik vind het wel goed, bromde hij voor zich uit. Maar het gesprekje met die dame vanmiddag was toch ook wel leuk, hij had immers al een tijdje niemand gesproken. Stijf stond hij op uit zijn oude stoel en zocht in het laatje van de keukentafel naar een potlood.”
De Dorpsraad roept iedereen op die wel een handje kan gebruiken, die gezelschap zoekt, die de eenzaamheid wil doorbreken, die even een adempauze nodig heeft bij de verzorging van een familielid of die door omstandigheden een keer niet de hond uit kan laten om dat te laten weten. Er zijn veel mede-inwoners die hierin een rol willen spelen!
De Dorpsraad wenst U mede namens de vereniging Ugchelens Belang, fijne Kerstdagen toe en voor 2016 een gezond Nieuw Jaar!
