Twee keer per jaar nodigt de dorpsraad de dan zittende gebiedswethouder voor Ugchelen uit om “eens langs te komen”. Het is een goede gewoonte geworden en bijzonder nuttig en zinvol. In een informele sfeer bespreekt de dorpsraad met de wethouder en zijn ambtenaren de Ugchelse agenda: welke kwesties spelen er in ons dorp, waar moet beleidsmatig aandacht voor worden gevraagd, hoe kijkt de wethouder tegen bepaalde ontwikkelingen aan, wat kunnen de gevolgen zijn van gemeentelijk beleid voor Ugchelen en voor het werk van de dorpsraad.
Vrijdagmiddag 7 juni was het weer zo ver: wethouder Johan Kruithof (PvdA) kwam op bezoek. Tijdens de lunch in verenigingsgebouw Ugchelens Belang – keurig verzorgd door de gastheren van UB – en daarop volgende fietstocht, kwamen onderstaande onderwerpen aan de orde.
De toenemende vergrijzing in Ugchelen heeft gevolgen op vele gebieden. Er zal meer vraag naar zorg gaan ontstaan zeker nu verwacht wordt dat ouderen langer zelfstandig blijven wonen en deze zorg zal steeds meer door de gemeente moeten worden verzorgd.
Volgens de wethouder zal er veel op de (kleinere) woongemeenschappen (zoals hij Ugchelen ook ziet) afkomen; welke functie kan een dorpsraad daarin vervullen? Wat betekent dat voor de woningvoorraad: moeten er meer seniorenwoningen komen? Moeten de bestaande woningen gemakkelijker kunnen worden aangepast? Moet het woonservicegebied Ugchelen worden versterkt? Welke gezamenlijke rol ligt hier voor meerdere partijen?
Vergrijzing betekent ook minder (jonge) kinderen. Wat betekent dat voor het lager onderwijs in Ugchelen? Hoelang kunnen de bestaande basisscholen nog zelfstandig bestaan?
De nadrukkelijke wens voor een jeugdhonk werd opnieuw onder de aandacht van het gemeentebestuur gebracht, maar ook de pogingen om het winkelgebied Molencatenlaan op te knappen werden toegelicht. Uiteraard bleef de parkeerproblematiek in de woonbuurten, veroorzaakt door werkers en bezoekers van het Gelre-ziekenhuis, niet onbesproken inclusief het in de ogen van de dorpsraad bestuurlijk onvermogen van een gemeente om dit langdurig voortslepende conflict op te lossen. Op de fiets langs de beken, sprengen en bijbehorende watermolens werd het de wethouder duidelijk gemaakt dat beheer en onderhoud van deze voor Ugchelen karakteristieke en waardevolle elementen een dringende en permanente noodzaak is, waarin de overheid een taak heeft. En als je dan het zogenaamde “bosje van Norel” passeert dan kan de dorpsraad haar ongenoegen even kwijt richting wethouder; het gevoel te worden “gepiepeld” door de gemeente; toezeggingen, beloften die niet (kunnen) worden waargemaakt wordt uitgesproken.
Maar ook het goed lopende in het frequente en constructieve overleg met de gemeente wordt vermeld. Het gaat gelukkig vaker goed dan verkeerd. Samenvattend: een plezierig en zinvol gesprek. “Ugchelen” zal wel weer even genoemd worden in een van de vergaderingen van B&W.
