“Biebfiliaal dupe van bezuiniging” kopte de Apeldoornse Courant donderdag 11 februari.
Er moet kennelijk een bibliotheek dicht als gevolg van noodzakelijke gemeentelijke bezuinigingen en politiek Apeldoorn vindt het “denkbaar” dat het filiaal in Ugchelen gaat sluiten.
Dit soort woordgebruik ken ik voldoende om te weten dat zo’n keuze vrijwel vast staat.
De noodzaak van stevige bezuinigingen wordt door mij onderkend. Je moet wel wat naïef en wereldvreemd zijn als je meent je aan de huidige financiële crisis te kunnen onttrekken.
Dat elke bezuiniging pijn doet, nadat we door de jaren heen alleen maar extra te verdelen hadden, weet ik ook.
En elke “belangengroep en / of belangenvertegenwoordiger zal hardop roepen dat er bij zijn of haar organisatie absoluut niet bezuinigd kan worden. Ook dat is een natuurlijke reactie.
Objectief gezien gaan we met forse bezuinigingen een interessante (politieke) discussie tegemoet, waarbij er daadwerkelijk gekozen moet worden. Niet meer van alles een beetje om iedereen maar tevreden te stellen, nee, zelfs basisvoorzieningen- en een bibliotheek behoort daartoe- lijken te moeten verdwijnen. Maatschappelijke keuzes moeten worden gemaakt!!
Keuzes waarvan de resultaten onomkeerbaar zullen zijn. Een eenmaal gesloten bibliotheek krijg je niet meer terug!
Je kunt bezuinigen beschouwen als een kille, boekhoudkundige operatie; het gemeentelijk huishoudboekje moet kloppen. En dat moet het in principe ook; laat ik daarover duidelijk zijn.
Maar met bezuinigen op zorg, onderwijs, veiligheid en cultuur zeg je iets over de mate van beschaving van een samenleving; over de kwaliteit ervan, zowel op het nivo van land/ natie als stad, dorp, wijk en buurt.
Bezuinigen op genoemde gebieden maakt een fysieke en sociale infrastructuur kapot en herstel zal, zoals gezegd, praktisch onmogelijk zijn.
Ik ken de boekhoudkundige cijfers niet van het bibliotheekfiliaal in Ugchelen.
De dorpsraad zal zich hierover laten informeren.
Maar het lijkt mij dat in Ugchelen met zijn vergrijzende bevolkingssamenstelling juist een voorziening als een openbare bibliotheek uitermate zinvol is. Misschien een wat “afgeslankte” bibliotheek, maar toch een bieb met een vrij toegankelijke leeszaal voor boeken, kranten en tijdschriften.
Een plek voor ontmoeting, een plek om “bij te blijven, mee te blijven doen in een turbulente wereld; een plek die kan voorkomen dat vereenzaming optreedt.
Mijn ongerustheid en boosheid komt mede voort uit de onzekere situatie van het verenigingsgebouw Ugchelens Belang. Dat er iets moet gebeuren is wel duidelijk. Maar wat en hoe? Is er voldoende geld om te vernieuwen dan wel een nieuw gebouw neer te zetten? En kan een hernieuwd UB deze noodzakelijke sociale functie overnemen?
Ik roep de politieke partijen, gemeentelijke diensten, het bestuur van Ugchelens Belang en indirect ook de inwoners van Ugchelen op om gezamenlijk de hierboven geschetste problematiek integraal te bekijken. Dus niet alleen financieel, en niet alleen vanuit een bibliotheek of een dorpshuis geredeneerd, maar vanuit een sociaal cultureel oogpunt.
Droom even met mij mee: denk bijvoorbeeld eens aan een nieuw “dorpshuis”, als het kan in het (winkel)centrum van Ugchelen; daarin een mooie centrale ruimte, een soort “huiskamer” waar je een kop koffie kunt drinken, een glaasje kunt nuttigen, de krant en een tijdschrift kunt lezen , een spelletje kunt doen met leeftijdsgenoten, gewoon wat kunt kletsen, maar waar ook een boek te lenen valt. “t Staat misschien niet direct op de plank, we roepen het voor u op.
En met een expositiemogelijkheid voor deelnemers aan onze eigen Ugchelense kunstroute!
De bus stopt voor de deur, Sprengenhof en Rumah Saya liggen op loopafstand.
Zo’n plek in ons dorp, elke dag geopend, vrij toegankelijk voor iedereen…… zou dat niet mogelijk zijn?
Zou zo’n plek, zo’n functie niet uitermate waardevol zijn met bijvoorbeeld inzet van vrijwilligers, arbeidsongeschikten of andere mensen die niet meer of nog niet op een volwaardige arbeidsplaats kunnen rekenen?
Hoeveel duurder is zoiets dan het beheer en onderhoud van een bibliotheek en dorpshuis afzonderlijk, met gescheiden maar deels overlappende functies.
Waarom zou zo’n plan niet kunnen? ’t Zal moeilijk uit te leggen zijn.
Waarom wel de aanleg van een bedrijventerrein en woonpercelen in voor Ugchelen landschappelijk waardevolle gebieden . “t is niet vergelijkbaar, maar toch……
Gemeente, pak Ugchelen nu niet meer af aan zaken waaraan men zijn identiteit ontleend; waaraan men hecht als zaken behorend bij dit “dorp”.
Natuur herstelt zich, vernielde sociale infrastructuur komt niet meer terug.
Als hard bezuinigen noodzaak is- en daar twijfel ik niet aan- dan is creativiteit vereist om te zorgen dat het cement van de samenleving niet wordt aangetast.
Private rijkdom en collectieve armoede; ik vind het een gruwel als je over welzijn in een welvaartsstaat praat.
Financieel bezuinigen en maatschappelijk investeren. Daar ligt de uitdaging en de opgave!
Aan boekhouders heb ik even geen behoefte.
Aan de inwoners van Ugchelen de oproep de dorpsraad te steunen: een bibliotheek in Ugchelen moet blijven.
De dorpsraad Ugchelen gaat uitzoeken welke acties nodig zijn om die oproep gemotiveerd kracht bij te zetten en hoe wij u daarbij actief kunnen betrekken.
Ik hoop op uw massale steun!
Namens de dorpsraad Ugchelen,
Harry Vos, voorzitter
