Op 12 november 2002 is de openbare vergadering geweest. Daarin was interieurverzorgster Nellie van Brummelen aanwezig om allerlei zaken die in Ugchelen spelen eens aan de kaak te stellen. Met succes.
Wat een moeizaam proces lijkt, bleek uiteindelijk voor Nellie van Brummelen een fluitje van een cent. Deze drukdoende, kletskousachtige pseudo-interieurverzorgster was op 12 november te gast op de openbare vergadering van de Dorpsraad Ugchelen en blies door haar doortastend optreden het vernieuwingsproces van het winkelcentrum een beetje nieuw leven in. Aangemoedigd door opmerkingen uit de zaal en dankzij haar drammerig, hoogstemmig gezeur dwong zij wethouder Van Beckhoven min of meer tot een uitspraak over het centrum van Ugchelen. Het leidde ertoe dat deze vertegenwoordiger van de gemeente nog voor de jaarwisseling gesprekken gaat voeren met de gemeentelijke diensten die invloed kunnen hebben op de door velen vurig gehoopte, maar wel erg lang uitblijvende centrumvernieuwing.
Er werd dan ook door tal van bezoekers – na wat voorzetjes van deze “dienstmeid” ? flinke kritiek geuit op de veiligheid en belabberde verkeersdoorstroming in het dorp. Bovendien bleken velen van mening dat dat het centrum nauwelijks uitstraling heeft. Opnieuw werd een beroep gedaan op de ondernemers langs de Ugchelseweg om nu eindelijk eens de koppen bij elkaar te steken en te gaan praten over de fraaie plannen die gemaakt zijn voor het opknappen van het winkelgebied.
Uit de vergadering bleek dat sommige ouders hun kinderen nu al adviseren tijdens drukke uren vooral over het trottoir te fietsen en ook ouderen – zo werd verteld ? doorstaan angst als zij tussen de slalommende auto’s, bussen en het vrachtverkeer door moeten manoeuvreren. Een pleidooi voor éénrichtingsverkeer bleek niet bij alle aanwezigen even populair. Er was daarentegen weinig aversie tegen éénzijdig parkeren aan de Ugchelseweg, mits er wat alternatieve parkeergelegenheden komen.
De energieke Nellie had het er maar druk mee om alle Ugchelense grieven in haar microfoon op te vangen. Ze sjouwde zich een paar zere kuiten langs de deelnemers aan de discussie. Vooral ook toen de slechte bereikbaarheid van de begraafplaats Heidehof ter sprake kwam. Deze openbare plek (inclusief crematorium) is amper per bus bereikbaar. Bezoekers moeten zo’n zevenhonderd meter lopen, nadat zij uit de bus zijn gestapt en onbekenden hebben er geen idee van waar zij zich bevinden.. Bewoners van de G.P.Duuringlaan worden dan ook regelmatig geconfronteerd met oudere mensen in de straat (zonder trottoir) die hun weg zoeken vanaf de bushalte bij het Dorpshuis naar de begraafplaats. ,,Betreurenswaardig”, zo omschreef een bewoner deze situatie. Een ander noemde het “een schande”. Een situatie waarin mogelijkerwijs pas in de loop van 2004 verandering komt. En daarmee blijft Heidehof een van de zeer weinige, en een van de oudste openbare gelegenheden in de gemeente Apeldoorn die niet met het openbaar vervoer bereikbaar zijn.
Tekst overgenomen van De Bron
