In het kader van de nieuwe rubriek “De speciale boom” hieronder het verhaal van Wilma Pothoven, commissie Groen van de Dorpsraad.
Toekomstige verhalen zullen gepubliceerd worden op de website van de Dorpsraad Ugchelen onder de rubriek: “De speciale boom”.
In 2005 zijn n.a.v. 60 jaar bevrijding vijf Vrijheidsbomen geplant door Ugchelens Belang en Dorpsraad samen. Een rode beuk tegenover de Sprengenhof, aan de beek aan de Cloese, in het speelveld aan de Wijenburg, op de hoek Loevestein – Hulkestein en tegenover gebouw UB. Deze laatste boom is in 2015 vervangen omdat de originele boom dood is gegaan.
Bij elke boom is door direct omwonenden verteld waarom zij het planten belangrijk vonden. Zelf ben ik van na de oorlog. Ik ken de 2e wereldoorlog alleen vanuit de emotie die het meebracht bij mijn ouders en schoonouders. Vooral bij mijn moeder. Hoe ouder ze werd, hoe meer ze van slag was rond 4 en 5 mei. Mijn ouders hadden verkering in de oorlog en mijn vader moest onderduiken. Hij sliep elke nacht in een andere hooiberg. De spanning bij het halen van eten bij de boer – zouden ze onderweg niet worden aangehouden en het eten worden afgepakt? Dit terwijl ze in ijzige kou op de fiets door de bossen reden. Haar drie broers die werden afgevoerd naar Duitsland omdat ze bij het verzet zaten. Van haar oudste broer is nooit meer iets vernomen en de andere twee “waren anders” na hun thuiskomst. Het in huis halen van de evacuées (of waren het vluchtelingen?) uit Arnhem met hun nare en verdrietige verhalen. Het greep haar aan, elke keer als oorlog ter sprake kwam. Mijn kinderen hebben dat al niet meer meegemaakt, en daarom ben ik zo dankbaar dat ik en ook zij op de juiste plaats en op de juiste tijd ter wereld zijn gekomen. En dat realiseer ik me elke keer als ik een Vrijheidsboom zie staan. Daarom zijn deze vrijheidsbomen “speciale bomen” voor mij.
